(Teraz już) Cztery wiersze...

Gryfica

Oba wiersze z założenia zostały stworzone na opowiadam.pl, ale doszłam do wniosku, że tutaj też je mogę wstawić ^^ .

Anioły Czasu

Stworzony został idealny świat
Gdzie wszystkie istoty żyły jednako
Lecz był potrzebny wszystkim ktoś taki
Kto ustaliłby zasady
Życia w tym raju
Zarządzał pojęciem względnym
Przemijania i trwania
I zawładnął, nie rządząc
By każdy żył
Wolny

Gdy słońce wzeszło
Rozpoczęło się powstanie
Jednego z władców czasu
Uformowany ze światła
Stworzony z miłości
Do każdego stworzenia
Otworzył oczy barwy świata
A słońce wzeszło wyżej na niebo
Rozłożył skrzydła
Wtapiając się
W nienaruszone istnienie
Anioł...
Każde pióro
Pokazywało wszystko
A jednak nic
Bo czas jeszcze nie powstał
Do końca
Jeszcze władców nie było obojga
Czekał więc Anioł
Na towarzysza

Zapadł zmrok
I ukazał się
Okryty swoimi skrzydłami
Barwy płomieni
Otworzył oczy
A ich miliony
Zabłysły na niebie
W odpowiedzi na zawołanie
Anioła równowagi
Anioła zła

Władca, a jednak chciał zniszczyć
Anioł, a jednak potwór
Zakochany w nicości
Lecz nie znający miłości
Oddany doszczętnie niszczeniu
Nie chciał innych mieszkańców

Rozłożył skrzydła
Szykując się
Do słów
Wypowiedzianym w świat
Który miał skonać
Zostawiając tylko zgliszcza
Raju

Patrzył na to
Anioł dobra
Nie wierząc, że ktoś
Mógłby się na to odważyć
Otworzył usta
Tworząc zaklęcie
Ofiary
Tracąc skrzydła
Żebyśmy mogli pozostać
Oddając duszę
By zapanowała równowaga

Oboje zamknęli oczy
A wrota raju
Zostały zamknięte
Bo już nikt się nie podjął
Rządzić czasem
I gdy kiedyś
Nienawiść i zazdrość
Zawładną nami
Świetlisty Anioł powróci
Otwierając drzwi raju
Dla tych wybranych
Którzy potrafili
Żyć bez czasu

Bliżej Natury

Otwórz oczy
I popatrz przed siebie
Omijając budynki
Zostawiając w dali
Miasta
I zobacz co jest dalej
Poza murami
Twojego umysłu
Cegłami
Budującymi barierę
Pomiędzy Tobą
A światem
Pędź razem z wiatrem
Prawdziwie wolny
Jak nigdy
Wznieś się jak ptak
Ponad wyżyny rozsądku
I popatrz z góry
Na swoje więzienie
Zanurz swoje stopy
W chłodnym strumieniu
Którego nigdy wcześniej
Naprawdę nie poczułeś
Zobacz zdarzenia
Których wcześniej
Nie mogłeś dojrzeć
Bo nie widziałeś
Prawdziwie
Dotknij
Dojrzałego zboża
Chylącego się
W słońcu
Jakby chciało
Pokłonić się
Przed swoją matką
Ziemią
A gdy kiedyś
Znudzą Ci się
Powietrzne przestrzenie
Przyjmie Cię ocean
Żebyś mógł
Poczuć
Jego siłę
Na sobie
Poczujesz jego fale
Przepływające przez Ciebie
I staniesz się jedną z nich
Poznając
Potęgę wody
Która kiedyś
Uwolni Cię
Byś mógł poznać
Pustynię
Gdzie piach
Będzie się przesypywał
Pomiędzy Twoimi palcami
Niczym życie
Odwiedzisz pola
Pokryte trawami
I już nigdy
Nie zapragniesz
Wrócić do domu
Stając się niebem
Ja to poczułam, poznałam
I pokochałam...

Przed Siebie

Zatrzymali mnie
I odwrócili ku sobie
Wybierając asfaltową drogę
Te samą którą sami tu przyszli
Popchnęli między
Dwie ciągłe linie
I postawili za mną ścianę
Zbudowaną z ich marzeń
Których ja nie spełnię
Bo wybrałam już własny szlak
W lesie
Między drzewami
Z milionami rozdroży
Ale oni nie rozumieją
Klapki z ich nakazów
Pozwalają patrzeć tylko przed siebie
Na szary świat
Do którego nigdy się nie przystosuję
Za dużo zakazów
Pomalowanych na szaro
Postawionych przez ludzi
Którym ufałam
A oni mnie zdradzili
Mówiąc, że to dla mojego dobra

Walcząc z samym sobą

Odeszłam
Szukając czegoś
Innego

Wróciłam
Z niczym
Bo świat
Nie dał mi nic
Oprócz bólu
Który już znam
Tak dobrze

Pozostało mi
Znów
Poczuć smak
Własnej krwi
Przelanej
Przez kogoś
Kto chciał mi pokazać
Jak to jest

I poczuję
Znów
Zapach zwycięstwa
Po przegranej
Bo zwyciężyłam samą siebie
Zwyciężyłam ból

On został
A ja odeszłam
Ale on przegrał
Nie rozumiejąc
Że już go nie czuję

I znów sztuczny uśmiech
Po powrocie do ludzi
Bo co mi pozostało
Oprócz udawania
Przed ludźmi
Którzy myślą
Że wiedzą wszystko

Ale mylą się
Oni jeszcze nigdy
Nie próbowali zniszczyć
Siebie

szlachcianka

Gryfica

Jenny

No pofatyguję się, pofatyguję ^^ Nigdy nie byłam za dobra w ocenianiu poezji, bo każdy wiersz odbieram trochę inaczej niż powinnam go odbierać (nie ma to jak dziwactwo). Zdecydowanie podobały mi się dwa wersy: